Domino taşlarını dizersin sıra sıra. Güzel bir şekil verirsin, renk ayarı yaparsın. Taşlar düşerken renkli, göze hoş gelen bir görüntü oluşturur. Bazen ayarını iyi veremezsin taşlar arasında. Bir tanesine sıra gelir, devrilmesi ve görsel güzelliğin devam etmesi lazımken dimdik kalır yerinde.
Ne yapacaksın?
İzleyen olarak bir şey yapamazsın. Ancak domino taşlarını dizen ve ilk taşı devirmeye başlayan tüm taşların devrilmesini ister. İşte o yıkılmayan domino taşı, oyunu kuranın ve başlatanın müdahalesiyle devrilir. Oyunu kuranın egosu kırılmıştır hafiften ama hepsini devirir sonuçta.
İzleyen için de kötü görünür. Tüm taşlar müdahalesiz devrilseydi ne güzel olacaktı. Seyir zevki yüksek bir gösteri..
cok gzl bir yazi olmus :-)
Merhaba Hasan,
Arap dünyasıyla ilgili hem iç hem dış medyada okumadığım yorum, yazı kalmadı.
Seninki gibi mükemmel bir özete rastlamadım.
Şu yazıların altına bir “beğen” tuşu koysan keşke.
Bu arada 9.4.2011 – O şimdi asker’i yeni gördüm. Şafak kaç ?
Teşekkürler yazı için.
Şafak çok var, 2012 Mart sonu :)
Çok önemli bir konuya değindiniz. zaten arap dünyası hazırmış , bunalmış bunca yıl kendilerini tanımayan liderlerinden. Ufak bir kıvılcım gerekiyordu ve oldu.
diğer sitelerden özgün sade anlaşılır bir anlatım için teşekkürler