Bir esnafla sürekli görüşüldüğünde ya da ayaküstü tanıdık birisiyle olan muhabbetlerde bir kişinin beş cümleyi geçmesi oldukça zor.

Herkesle eş zamanlı görüşemeyiz. Olan bitenden bihaber yaşarız.

Yolda iki kişi karşılarşır. Taraflar hal hatır sorar. İkisinin de acelesi vardır. Uzun muhabbetler sonraya bırakılır. “Sonra görüşürüz.” der millet ama sonra görüşülünce de benzer bir ortam oluşur. Yine aynı koşuşturmaca.

İşin garibi bu kısa muhabbetler o kadar çok olur ki insan yaşamış gibi olur o anı. Kafada düşünceler döner. Beyin benzerini bilir ama kayıt tarihini bulamaz. Yüzler belirsizdir.
Dejavu diye adlandıran da olur, beynin olayları eşzamanlı algılayan bölgelerinin uyumsuzluk gösterdiği anları.

Kısa zamanlı yaşanan olayların sıklığının artması ve hayalgücünden ibaret bunlar.